సుప్రజ..5 ..The End

ఇటు మా వ్యాపారం కూడా పుంజుకుంది. మా కంపెనీ ప్రారంభించి
అప్పటికి ఎనిమిది నెలలు అయ్యింది. రాజు, రంగమ్మ ఇద్దరూ
అద్భుతంగా పని చేస్తున్నారు. రాజు బయట నుంచి ఆర్డర్‌లు
బాగా తీసుకొచ్చేవాడు.అంతకుముందు ఆటపట్టించిన అమ్మాయిలే
ఇప్పుడు రాజు పట్ల అభిమానం, గౌరవం చూపిస్తున్నారు.
మా ఉత్పత్తులకి ఆదరణ పెరిగి, మంచి పేరు వచ్చింది. ఇతర
రాష్ట్రాలకి కూడా ఎగుమతి చేస్తున్నాము. ఇంకా చాలా మంది
మహిళలు మాతో కలిసారు. కొందరైతే పొరుగూరు నుంచి
కూడా ఇక్కడకి వచ్చి పని చేస్తున్నారు. చిన్నగా ప్రారంభించిన
మా కంపెనీ ఎనిమిది నెలలలోనే పదిహేను లక్షల టర్నోవర్‌ని
చేరుకుంది. ఒక ప్రముఖ దినపత్రిక మా కంపెనీ గురించి ఆర్టికల్
వేసింది. నా ఫోటో, రంగమ్మ, రాజుల ఫోటోలు కూడా వేసారు.
మా ఊరి ప్రెసిడెంట్ ఈ సందర్భంగా అభినందన సభ ఏర్పాటు
చేసారు. మమల్ని అభినందించటానికి రామ్మూర్తి మామయ్య,
అత్తయ్య వచ్చారు. సభలో రాజు ఎందుకో కొంచం నీరసంగా, ఎక్కడో
కోల్పోయినట్లుగా అనిపించాడు. నేను, రంగమ్మ మాట్లాడాక
రాజుని ప్రసంగించమని అడిగారు. రాజు తడబడుతూ మైకు
అందుకున్నాడు. ఒక రెండు నిమిషాలు నోరు పెగల్లేదు. అప్పుడు
అర్థమయ్యింది-రాజు చాలా ఎమోషనల్‌గా ఉన్నాడని. "ఒకప్పుడు
నేను అసలు మనిషినే కాదు. పశువులా ప్రవర్తించి జైలుకి కూడా
వెళ్లాను. ఇప్పుడు నేను మైకు అందుకుంటే ‘మన రాజుగాడు రా!..
మన రాజు గాడు!!’ అని ఎంతోమంది అభిమానంతో చూస్తున్నారు.
నా పేరు పేపర్లోకి ఎక్కింది. మా అమ్మా, నాన్నా వచ్చారు నన్ను
చూడటానికి." తన కంటి నుంచి నీరు తన్నుకొస్తుంది.
ఏడ్చేస్తున్నాడు. నేను దగ్గరకి వచ్చి తన భుజం మీద చెయ్యి వేసాను.
రాజు సర్దుకొని మళ్లీ మైకు అందుకొని, "నేను ఇప్పుడిలా
మారడానికి కారణం ఓ స్త్రీ మూర్తి. నా సంకుచిత దృష్టిని
విశాలం చేసి, నా జీవితాన్ని ఆనందమయం చేయటానికి తన
ఉద్యోగాన్ని సైతం వదులుకొని వచ్చిన ఆమె మరెవరో కాదు. మన
మ్యానేజింగ్ డైరెక్టర్-సుప్రజ." నాకేమి అర్థం కాకుండా అలాగే
నిలబడ్డాను. రాజు నాదగ్గరికి వచ్చి, "నన్ను క్షమించు" అని
నా కాళ్ల మీద పడబోయాడు. నేను " ఏంటి బావా ఇది? చిన్న
పిల్లాడిలా.." అని భుజాలు పట్టుకొని తనని ఆపేసాను.
ఆశ్చర్యంగా నా కళ్లు కూడా వర్షించేస్తున్నాయి. వాటిని
తుడుచుకుంటూ రంగమ్మని చూసాను. రంగమ్మ నిండుగా నవ్వింది.
వంశీకి ఫోన్ చేసి ఈ విషయం చెప్పాను. వంశీకి ఎప్పటికప్పుడు
ఇక్కడి విషయాలు తెలియజేస్తూ ఉంటాను. తను "సుప్రజా!..
నిన్నుచూస్తుంటే నాకు గర్వంగా ఉంది." అన్నాడు.
నాకు భలే అనిపించింది.

పిల్లలందరూ చుట్టూ చేరేసరికి నేను గతంలోంచి బయటకి వచ్చాను.
"రాజు వెళ్లిపోయాడు. ప్యాకెట్‌లో ఏముందో చూడు." అని పిల్లలు
గోల చేస్తుంటే ప్యాకెట్ తెరచి చూసాను. చూస్తే, కర్రతో చేసిన
వంశీకృష్ణుని బొమ్మ. చాలా బాగుంది. ఇంతలో వంశీ బస్సు దిగాడు.
కృష్ణుని బొమ్మ ముఖానికి అడ్డం పెట్టుకొని మెల్లగా బొమ్మని జరిపి
ఒక కన్నుతో చూసాను- ఎదురుగా నా వంశీకృష్ణుడు.

...................................శుభం.........................................