రాజు వసతి మా చిన్నాన్న గారి దగ్గర పెట్టించాను. మా చిన్నాన్న
వాళ్ల ఇల్లు అనుబంధాల పొదరిల్లు. మనుషులే కాకుండా, చెట్లు,
పక్షులు, కుందేళ్లు అన్నీ ఆనందంగా సహజీవనం చేస్తాయి అక్కడ.
చిన్నాన్న మా ఊరి ప్రాధమిక పాఠశాల హెడ్‌మాస్టరు.
అప్పుడప్పుడు ఊరి ప్రజలకోసం ఆధ్యాత్మిక ప్రబోధనలు చేస్తుంటారు.
రాజు గురించి చిన్నాన్న వాళ్లకి చూచాయగా చెప్పాను. ఇంక మా
ఆఫీషులో అందరూ ఆడవాళ్లే ఒక్క రాజు తప్పించి. అందులోనూ
యువత శాతం సగానికి పైగానే. ఎప్పుడూ అమ్మాయిలతో పెద్దగా
మాట్లాడని రాజు ఇప్పుడు ఈ పల్లెటూర్లో.. మా మహిళల మధ్య
ఉద్యోగిగా ..ఎలా వుంటాడో, అది తనకి మంచి చేస్తుందో లేదో
అని నాకు సందేహాలు ఉన్నా రెండు కారణాలు నాలో
విశ్వాసాన్ని నింపేవి. ఒకటి మా లిల్లీస్ గ్రూపు లీడర్ రంగమ్మ.
మరొకటి స్వచ్ఛమైన మా పల్లెటూరి వాతావరణం.
రంగమ్మ గురించి చెప్పాలంటే మాటలు చాలవు. తనని చూస్తే
పరిచయం లేకపోయినవారికైనా ఆత్మీయరాలుగా కనపడుతుంది.
మన బాధలన్నీ తనతో పంచుకోవాలనిపిస్తుంది. నాకైతే
తను ఒక మనిషిని చూస్తే ఆ వ్యక్తి యొక్క అలోచనలు,
భయాలు, అభద్రతా భావాలు ఇవన్నీ మరుక్షణం తనకి
తెలిసిపోతాయెమో అనిపిస్తుంది. ఎప్పుడూ చాలా సంతృప్తిగా
కనపడుతుంది. ఒకే సమయంలో చలాకీగానూ, నిర్మలంగానూ
ఉండటం తనకే చెల్లుతుందేమో. తను ఊర్లో ఉత్సవాలకి
బుర్రకధలు చెబుతుంది. ఊర్లో వాళ్లందరూ బుర్రకథలు
చెప్పాలంటే రంగమ్మే అంటారు. ఇంక రంగమ్మ, వాళ్లాయన
ఇద్దరినీ కలిసి చూడాలి. ఇద్దరూ చిన్నపిల్లల్లా ఆటలూ,
పాటలూ, అలకలూ, కోట్లాటలూ.. ఏమంటే, "మాకు పిల్లలు
లేరు కదమ్మా. అందుకే తనకు నేను, నాకు తను
చిన్నపిల్లలమైపోతాము." అంటారు.
ఆలాగే మా ఊరు కూడా. ఇంకా పట్నపు వాసనలు సోకని
పదహారణాల పల్లె మాది. ఒకరి ఇంట్లో చిన్న సమస్య వస్తే
అది వీధిలో అందరి సమస్య అవుతుంది. ఎప్పుడూ ఏదో సందడి
వాతావరణమే. పండగలు,తిరునాళ్లు, వ్రతాలు, మహాశివరాత్రి,
భీష్మ ఏకాదశి, రథసప్తమి ఇలా ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి ఉంటూనే
ఉంటుంది. పిల్లలు చాలా స్వేచ్ఛగా ప్రకృతి ఒడిలో పెరుగుతారు.
ఆత్మీయతలూ, అనుబంధాలు ఇంత అందంగా ఉంటాయని
మనకి ఇక్కడే తెలుస్తుంది. ఇంకొకరితో మాటలు కలపడానికి
సందేహించటం, లోపల ఒకలా, బయట మరొకలా ఉండటం..
ఇలాంటివి ఎలా ఉంటాయో కూడా చాలామందికి తెలియదు.
మొదట్లో రాజు ఎవరితోనూ మాట్లాడేవాడు కాదు. కేవలం ఆఫీషు
విషయాల గురించే మాట్లాడేవాడు-అదీ నాతోనే. నేను తనని
ఒక దోషిగా చూస్తున్నట్టు భావించేవాడు. మా కంపెనీలో తన
ఉద్యోగం మీద కూడా తనకి చులకన భావమే ఉంది. నేను కూడా
ఆఫీషు పనుల గురించే మాట్లాడేదాన్ని. "ఇంకా వివరాలు
కావాలంటే, రంగమ్మని అడుగు." అని చెప్పేదాన్ని. అలా రంగమ్మతో
మాట్లాడేవాడు. చిన్నాన్న వాళ్ల ఇంట్లో కూడా అంతే. కానీ చిన్నాన్న,
పిన్నీ విసుగు పడకుండా చక్కగా చూసుకునేవారు. ముభావంగా
ఉండటం వలన కొన్నాళ్లకి చుట్టుపక్కల వాళ్లు రాజుని
ఏడిపించడం మొదలుపెట్టారు. ముఖ్యంగా వీధిలోని అల్లరి పిల్లలు
ఇంక ఆఫీషులో అమ్మాయిలు. ఈ ఏడిపించటం రోజురోజుకీ
ఎక్కువయ్యింది. ఆఫీషులో శృతిమించకుండా రంగమ్మ చూసుకొనేది.
కానీ వీధిలో పిల్లలు మాత్రం అస్సలు క్షమించేవారు కాదు. వీధిలో
రాజు నడుస్తూ ఉంటే, వెనకాల పిల్లల గ్యాంగు తన మీద ఏదో
పాట కట్టి ఏడిపించేవారు. రాజులో కూడా ఈ విషయంలో విసుగు,
చికాకు పెరుగుతున్నట్టు గమనించాను. నేను తీసుకున్న నిర్ణయాన్ని
సందేహించసాగాను. రంగమ్మతో చర్చిస్తే కొంచం ఓపిక
పట్టమంది.
అది గాలిపటాల సీజను. వీధిలో పిల్లలందరూ గాలిపటాలు
ఎగరేస్తున్నారు. గౌతమ్ (మా చిన్నాన్న చిన్న కొడుకు) గాలిపటం
చెట్టుకొమ్మకి చుట్టుకొని తెగిపోయింది. అది చూసి రాజు వాడికోసం
తనే సొంతంగా ఒక గాలిపటాన్ని తయారు చేసాడు. ఆ గాలిపటం
డిజైన్ అదీ కొత్తగా ఉండి వీధిలో అందరి గాలిపటాల కన్నా
ఎత్తుగా ఎగిరింది. దాంతో పిల్లలందరూ "నాకొకటి చెయ్యవా?"
అంటూ రాజు వెంటపడ్డారు. రాజు వాళ్లందరికీ మంచి మంచి
డిజైన్లు, రంగులతో కొత్త, కొత్త గాలిపటాలు తయారు
చేసిచ్చాడు. వాళ్లకీ తయారు చెయ్యడం నేర్పించాడు. దీంతో వీధి
పిల్లలందరికీ రాజు మంచి ఫ్రెండ్ అయిపోయాడు. తనని
ఏడిపించడం మానెయ్యడమే కాదు, ఇప్పుడు దేనికైనా
రాజు, రాజు అంటూ వెంటతిరుగుతున్నారు. రాజు కూడా మెళ్లగా
వాళ్లకి క్రికెట్ బ్యాట్‌లు తయారు చేసి ఇవ్వడమూ, వాళ్లతో
అప్పుడప్పుడూ క్రికెట్ ఆడటమూ మొదలుపెట్టాడు. రాజులో
ఇదివరకటి విసుగు లేదు. కొన్నాళ్లకి ఊర్లో గ్రామదేవత
ఉత్సవాలు ప్రారంభమయ్యాయి. చుట్టుపక్కల గ్రామాలన్నిటి
కన్నామన ఊర్లో బాగా జరగాలన్నట్టు అందరూ సన్నాహాలు
చేస్తున్నారు. ఉత్సవాల నిర్వహణ మా చిన్నాన్న చేపట్టారు. రాజుకి
అక్కడి లైటింగు ఏర్పాట్లు అస్సలు నచ్చలేదు. తను చేస్తానన్నాడు.
చిన్నాన్న "సరే" అన్నారు. రాజు సిటీకి వెళ్లి, కావల్సినవన్నీ
కొనుక్కొని, ఇక్కడ పిల్లలు, కొందరు ఆర్టిస్ట్‌లతో కలిసి
కర్రలతో పెద్ద పెద్ద దేవుళ్ల ఆకారాలు చేసి దానికి లైటింగు
ఏర్పాట్లు చేసాడు. చాలా అద్భుతంగా వచ్చింది. ఊరు ఊరంతా
రాజు పేరు మార్మోగిపోయింది. ఈ రెండు సంఘటనలు రాజుని
బాగా ప్రభావితం చేసాయి.మొదట వీధిపిల్లలతో ఆటలు.. నెమ్మదిగా
తన ఈడు వారితోనూ, పెద్దలతోనూ ఊర్లో చిన్న చిన్న
కార్యక్రమాల నిర్వహణ.. ఇలా కలుపుగోలుగా మారాడు. ఆఫీసు
పని కూడా ఉత్సాహంగా చేస్తున్నాడు. ఆఫీసులో అమ్మయిలతో
కూడా కొద్ది, కొద్దిగా మాట్లాడసాగాడు. రంగమ్మ, తను అయితే
స్నేహితుల్లా కలిసిపోయారు. రాజులో ఏదో కొత్త వెలుగు.
తనని తాను సరికొత్తగా తెలుసుకుంటుండటం వల్లనేమో.
వాళ్ల ఇల్లు అనుబంధాల పొదరిల్లు. మనుషులే కాకుండా, చెట్లు,
పక్షులు, కుందేళ్లు అన్నీ ఆనందంగా సహజీవనం చేస్తాయి అక్కడ.
చిన్నాన్న మా ఊరి ప్రాధమిక పాఠశాల హెడ్‌మాస్టరు.
అప్పుడప్పుడు ఊరి ప్రజలకోసం ఆధ్యాత్మిక ప్రబోధనలు చేస్తుంటారు.
రాజు గురించి చిన్నాన్న వాళ్లకి చూచాయగా చెప్పాను. ఇంక మా
ఆఫీషులో అందరూ ఆడవాళ్లే ఒక్క రాజు తప్పించి. అందులోనూ
యువత శాతం సగానికి పైగానే. ఎప్పుడూ అమ్మాయిలతో పెద్దగా
మాట్లాడని రాజు ఇప్పుడు ఈ పల్లెటూర్లో.. మా మహిళల మధ్య
ఉద్యోగిగా ..ఎలా వుంటాడో, అది తనకి మంచి చేస్తుందో లేదో
అని నాకు సందేహాలు ఉన్నా రెండు కారణాలు నాలో
విశ్వాసాన్ని నింపేవి. ఒకటి మా లిల్లీస్ గ్రూపు లీడర్ రంగమ్మ.
మరొకటి స్వచ్ఛమైన మా పల్లెటూరి వాతావరణం.
రంగమ్మ గురించి చెప్పాలంటే మాటలు చాలవు. తనని చూస్తే
పరిచయం లేకపోయినవారికైనా ఆత్మీయరాలుగా కనపడుతుంది.
మన బాధలన్నీ తనతో పంచుకోవాలనిపిస్తుంది. నాకైతే
తను ఒక మనిషిని చూస్తే ఆ వ్యక్తి యొక్క అలోచనలు,
భయాలు, అభద్రతా భావాలు ఇవన్నీ మరుక్షణం తనకి
తెలిసిపోతాయెమో అనిపిస్తుంది. ఎప్పుడూ చాలా సంతృప్తిగా
కనపడుతుంది. ఒకే సమయంలో చలాకీగానూ, నిర్మలంగానూ
ఉండటం తనకే చెల్లుతుందేమో. తను ఊర్లో ఉత్సవాలకి
బుర్రకధలు చెబుతుంది. ఊర్లో వాళ్లందరూ బుర్రకథలు
చెప్పాలంటే రంగమ్మే అంటారు. ఇంక రంగమ్మ, వాళ్లాయన
ఇద్దరినీ కలిసి చూడాలి. ఇద్దరూ చిన్నపిల్లల్లా ఆటలూ,
పాటలూ, అలకలూ, కోట్లాటలూ.. ఏమంటే, "మాకు పిల్లలు
లేరు కదమ్మా. అందుకే తనకు నేను, నాకు తను
చిన్నపిల్లలమైపోతాము." అంటారు.
ఆలాగే మా ఊరు కూడా. ఇంకా పట్నపు వాసనలు సోకని
పదహారణాల పల్లె మాది. ఒకరి ఇంట్లో చిన్న సమస్య వస్తే
అది వీధిలో అందరి సమస్య అవుతుంది. ఎప్పుడూ ఏదో సందడి
వాతావరణమే. పండగలు,తిరునాళ్లు, వ్రతాలు, మహాశివరాత్రి,
భీష్మ ఏకాదశి, రథసప్తమి ఇలా ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి ఉంటూనే
ఉంటుంది. పిల్లలు చాలా స్వేచ్ఛగా ప్రకృతి ఒడిలో పెరుగుతారు.
ఆత్మీయతలూ, అనుబంధాలు ఇంత అందంగా ఉంటాయని
మనకి ఇక్కడే తెలుస్తుంది. ఇంకొకరితో మాటలు కలపడానికి
సందేహించటం, లోపల ఒకలా, బయట మరొకలా ఉండటం..
ఇలాంటివి ఎలా ఉంటాయో కూడా చాలామందికి తెలియదు.
మొదట్లో రాజు ఎవరితోనూ మాట్లాడేవాడు కాదు. కేవలం ఆఫీషు
విషయాల గురించే మాట్లాడేవాడు-అదీ నాతోనే. నేను తనని
ఒక దోషిగా చూస్తున్నట్టు భావించేవాడు. మా కంపెనీలో తన
ఉద్యోగం మీద కూడా తనకి చులకన భావమే ఉంది. నేను కూడా
ఆఫీషు పనుల గురించే మాట్లాడేదాన్ని. "ఇంకా వివరాలు
కావాలంటే, రంగమ్మని అడుగు." అని చెప్పేదాన్ని. అలా రంగమ్మతో
మాట్లాడేవాడు. చిన్నాన్న వాళ్ల ఇంట్లో కూడా అంతే. కానీ చిన్నాన్న,
పిన్నీ విసుగు పడకుండా చక్కగా చూసుకునేవారు. ముభావంగా
ఉండటం వలన కొన్నాళ్లకి చుట్టుపక్కల వాళ్లు రాజుని
ఏడిపించడం మొదలుపెట్టారు. ముఖ్యంగా వీధిలోని అల్లరి పిల్లలు
ఇంక ఆఫీషులో అమ్మాయిలు. ఈ ఏడిపించటం రోజురోజుకీ
ఎక్కువయ్యింది. ఆఫీషులో శృతిమించకుండా రంగమ్మ చూసుకొనేది.
కానీ వీధిలో పిల్లలు మాత్రం అస్సలు క్షమించేవారు కాదు. వీధిలో
రాజు నడుస్తూ ఉంటే, వెనకాల పిల్లల గ్యాంగు తన మీద ఏదో
పాట కట్టి ఏడిపించేవారు. రాజులో కూడా ఈ విషయంలో విసుగు,
చికాకు పెరుగుతున్నట్టు గమనించాను. నేను తీసుకున్న నిర్ణయాన్ని
సందేహించసాగాను. రంగమ్మతో చర్చిస్తే కొంచం ఓపిక
పట్టమంది.
అది గాలిపటాల సీజను. వీధిలో పిల్లలందరూ గాలిపటాలు
ఎగరేస్తున్నారు. గౌతమ్ (మా చిన్నాన్న చిన్న కొడుకు) గాలిపటం
చెట్టుకొమ్మకి చుట్టుకొని తెగిపోయింది. అది చూసి రాజు వాడికోసం
తనే సొంతంగా ఒక గాలిపటాన్ని తయారు చేసాడు. ఆ గాలిపటం
డిజైన్ అదీ కొత్తగా ఉండి వీధిలో అందరి గాలిపటాల కన్నా
ఎత్తుగా ఎగిరింది. దాంతో పిల్లలందరూ "నాకొకటి చెయ్యవా?"
అంటూ రాజు వెంటపడ్డారు. రాజు వాళ్లందరికీ మంచి మంచి
డిజైన్లు, రంగులతో కొత్త, కొత్త గాలిపటాలు తయారు
చేసిచ్చాడు. వాళ్లకీ తయారు చెయ్యడం నేర్పించాడు. దీంతో వీధి
పిల్లలందరికీ రాజు మంచి ఫ్రెండ్ అయిపోయాడు. తనని
ఏడిపించడం మానెయ్యడమే కాదు, ఇప్పుడు దేనికైనా
రాజు, రాజు అంటూ వెంటతిరుగుతున్నారు. రాజు కూడా మెళ్లగా
వాళ్లకి క్రికెట్ బ్యాట్‌లు తయారు చేసి ఇవ్వడమూ, వాళ్లతో
అప్పుడప్పుడూ క్రికెట్ ఆడటమూ మొదలుపెట్టాడు. రాజులో
ఇదివరకటి విసుగు లేదు. కొన్నాళ్లకి ఊర్లో గ్రామదేవత
ఉత్సవాలు ప్రారంభమయ్యాయి. చుట్టుపక్కల గ్రామాలన్నిటి
కన్నామన ఊర్లో బాగా జరగాలన్నట్టు అందరూ సన్నాహాలు
చేస్తున్నారు. ఉత్సవాల నిర్వహణ మా చిన్నాన్న చేపట్టారు. రాజుకి
అక్కడి లైటింగు ఏర్పాట్లు అస్సలు నచ్చలేదు. తను చేస్తానన్నాడు.
చిన్నాన్న "సరే" అన్నారు. రాజు సిటీకి వెళ్లి, కావల్సినవన్నీ
కొనుక్కొని, ఇక్కడ పిల్లలు, కొందరు ఆర్టిస్ట్‌లతో కలిసి
కర్రలతో పెద్ద పెద్ద దేవుళ్ల ఆకారాలు చేసి దానికి లైటింగు
ఏర్పాట్లు చేసాడు. చాలా అద్భుతంగా వచ్చింది. ఊరు ఊరంతా
రాజు పేరు మార్మోగిపోయింది. ఈ రెండు సంఘటనలు రాజుని
బాగా ప్రభావితం చేసాయి.మొదట వీధిపిల్లలతో ఆటలు.. నెమ్మదిగా
తన ఈడు వారితోనూ, పెద్దలతోనూ ఊర్లో చిన్న చిన్న
కార్యక్రమాల నిర్వహణ.. ఇలా కలుపుగోలుగా మారాడు. ఆఫీసు
పని కూడా ఉత్సాహంగా చేస్తున్నాడు. ఆఫీసులో అమ్మయిలతో
కూడా కొద్ది, కొద్దిగా మాట్లాడసాగాడు. రంగమ్మ, తను అయితే
స్నేహితుల్లా కలిసిపోయారు. రాజులో ఏదో కొత్త వెలుగు.
తనని తాను సరికొత్తగా తెలుసుకుంటుండటం వల్లనేమో.
Comments