Skip to main content

Posts

Showing posts from March, 2008

dark corner..7..The End.

నాకు ప్రపంచంలో నా అంత అద్రుష్టవంతుడూ, అలాగే నా అంత దురదృష్టవంతుడూ ఉండరనిపించింది. అద్రుష్టవంతుడని ఎందుకంటే కోరుకున్న అమ్మాయి దగ్గరవ్వబోతోంది. దురదృష్టవంతుడని ఎందుకంటే ఈ రోజే చనిపోబోతున్నాను కాబట్టి. ఒక్క క్షణం ఈ దెయ్యం ఎపిసోడ్ అంతా కల అయ్యుంటే ఎంత బాగుండో అనిపించింది. కానీ అలా కాదుగా. ఈ రోజంతా కూడా ఆ దెయ్యం అమ్మాయి నా చుట్టూ తిరుగుతూ కనపడింది. నేనే పట్టించుకోలేదు. కానీ దీనివలన నా జీవితమే మారిపోయినట్టు అనిపించింది. ఈ దెయ్యమే నా జీవితంలోకి రాకుంటే ఈ రోజు ఇంత అద్భుతంగా గడిచేది కాదు. అసలు నేను తనకి ఎప్పుడూ propose చేసేవాడినే కాదేమో. తను హాపీగా ఇంకొకడిని పెళ్లి చేసుకొనేది. అసలు ఎప్పుడూ నేను ఈ రోజంతలా ధైర్యంగా, నేను నేనుగా, నన్ను నేను ఇష్టపడుతూ జీవితాంతం కూడా గడిపేవాడిని కాదేమో. అలాంటి బ్రతుకు బ్రతికీ ఏమి ప్రయోజనం? అర్థవంతమైన ఈ ఒక్కరోజు చాలు. ఇకనైనా బ్రతికితే ఇలాగే బ్రతకాలి. ఈ రోజు ఉదయం వరకూ వ్యర్ధమనుకున్న బ్రతుకు చీకటి పడేసరికి ఎంత అందంగా తయారయ్యిందో. ఇలాంటి అనుభూతినిచ్చిన ఆ దెయ్యానికి థాంక్స్ చెప్పాలనిపించింది. చుట్టూ చూస్తే తను కనపడింది. ఎందుకో భయమనిపించలా. తన వైపు చూసి థాంక్స్ థాంక్స్ అన...

dark corner..6

సీటులో కూర్చొని ఏమి చేద్దామా అని అటూ, ఇటూ చూసాను. బద్దకంగా పరిశీలించి నా మొబైల్ తీసుకొని, ఫ్రెండ్స్ అందరికీ కాల్ చెయ్యడం మొదలుపెట్టాను. ఇదయ్యేసరికి మళ్లీ టీ బ్రేకు. టీమ్ మేట్సు అందరమూ కూర్చున్నాము. సుమన, శ్రీకాంత్ కూడా. ఈ రోజు శ్రీకాంత్ గాడి షర్ట్ కలర్, సుమన డ్రెస్సు కలర్ కొద్దిగా మ్యాచ్ అయ్యాయి. దానికి మిగిలిన వాళ్లు వాళ్లిద్దరినీ టీజ్ చెయ్యటం మొదలుపెట్టారు. నాకు ఎప్పటిలాగే మండిపోతోంది. ఈ ముసుగులో గుద్దులాట అనవసరం అనిపించింది. నేను సుమనని ఒక ఐదు నిమిషాలు నీతో మాట్లాడాలని పిలిచాను. తనని కొంచం దూరంగా తీసుకెళ్లాను. “ఏంటి మాట్లాడాలన్నావు” అని అడిగింది. కాసేపు మౌనం. తర్వాత సూటిగా చూస్తూ చెప్పాను- " నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం సుమనా!."అని. “ప్రొపోజ్ చెయ్యడానికి ఈ ambience బాగోదు అని తెలుసు. కానీ ఆ శ్రీకాంత్ గాడితో నిన్ను జత కట్టి టీజ్ చేస్తుంటే తట్టుకోలేక ఇప్పుడు చెప్పాల్సి వచ్చింది.” అని చెప్పాను. తను ఏమీ మాట్లాడలేదు. బాగా ఎమోషనల్ అయ్యానేమో- నా శ్వాస వణుకుతోంది. కొంచం కంట్రోల్ లోకి వచ్చి “ఇప్పుడే నీ అభిప్రాయం కనుక్కోవాలని కాదు. కొంచం టైమ్ తీసుకొని నీకు నచ్చినప్పుడు నిర్మొహమాటంగా చ...

dark corner..5

చదివాక నేను ఉన్న స్థలంలోనే నెమ్మదిగా పట్టు కోల్పోతున్నట్లుగా కూర్చుండిపోయాను. చాలాసేపు అలానే ఉండిపోయాను. నేనేమీ ఏడ్వలా. లేచి ఆఫీషుకి బయలుదేరాను. మెల్లగా నేను ఈ మెంటల్ సఫరింగ్ నుంచి రిలీవ్ అవుతున్నట్లు అనిపించింది. అంతిమ గమ్యము తెలిసిన బాటసారి, ఆ బాటలో ఎలా కంఫర్టబుల్ గా నడుచుకుంటూ పోతాడో అలా నేనూ నడుస్తున్నాను. రేపు నా ప్రాణం పోతుందన్నవిషయం తెలిసిపోయాక ఎందుకో నాకు పెద్దగా బాధ కలిగించట్లేదు. భయం కూడా వెయ్యట్లేదు. బహుశా చనిపోవడం వలన నేనేమీ కోల్పోవడం లేదేమో. అసలు నా లైఫ్ లో గర్వించదగిన క్షణాలు అంటూ ఏమీ లేవేమో. చిన్నప్పటి నుంచీమా అమ్మ ఎప్పుడూ దేనికీ గర్వపడకూడదని నూరిపోసేది. చిన్నప్పుడు మాది దిగువ మద్యతరగతి కుటుంబం. ముగ్గురు ఆడపిల్లలు, తర్వాత నేను. మా నాన్న ఏ బాధ్యతలూ పట్టని మనిషి, తాగుడు అలవాటు ఉంది. అమ్మ మమ్మల్ని చాలా స్ట్రిక్ట్ గా పెంచేది. అమ్మ తను కోల్పోయినవన్నీ మమ్మల్నీ మంచి స్థితిలో పెట్టడం ద్వారా సాధిద్దామనుకుందేమో. నాకు ఇప్పటికీ గుర్తు- 4వ తరగతిలో నాకు లెక్కల్లో యాభైకి నలభై నాలుగు వచ్చాయి. నేనే ఫస్టు. స్కూల్ అయ్యాక పరిగెత్తుకొంటూ ఇంటికెళ్లి అమ్మకి చెప్పాను. ఇంకా ఎక్కువ తెచ్చుకొవాలి ...

dark corner..4

తను అందంగా ఉంది కానీ పాలిపోయిన తెలుపు. కళ్లు మాత్రం చాలా వెరైటీగా ఉన్నాయి. కనుపాపలు గాఢనీలం రంగులో ఉండి, కళ్లు ఏ ఎక్స్‌ప్రెషన్ లేకుండా చాలా మిస్టీరియస్‌గా ఉన్నాయి. నేను అలా చూస్తూండగా ఎప్పుడు మాయమైపోయిందోగానీ ఇంక కనపడలేదు. దమ్ము చివరికి వచ్చేసింది. ఏదో సినిమాలో చూపించినట్టు ఈ ఆత్మలు మనుషులని తాకలేవు కాబోలు.. అందుకే నన్ను ఏమీ చెయ్యలేదు అని అనుకుంటుండగానే వెనక నుంచి నా భుజం మీద ఎవరిదో చెయ్య పడింది. పరిగెడదామనిపించింది. కాళ్లు కదలలేకపోతున్నాయి. విజ్జుగాడిని లేపడానికి అరవాలనిపించింది. నోరుపెగలట్లేదు. ఎవరో గొంతుని గట్టిగా పట్టేసినట్లనిపించింది. ఊపిరి ఆడట్లేదు. ఇంకొక పదినిమిషాలు అలాగేఉంటే చచ్చిపోతానేమో అనిపించింది. "ఏరా!! నిద్ర పట్టట్లేదా? " అన్న విజ్జుగాడి గొంతు వెనక నుంచి విని అర్థమయ్యింది చెయ్యి వేసింది వాడేనని. మళ్లీ బ్రతికినట్టనిపించింది. అప్పటికీ ఇంకా గొంతు పూర్తిగా రావట్లేదు. అవునన్నట్టు వాడివైపు చూసాను. నా ఒళ్లంతా చెమటలు పట్టేసాయి. నన్ను చూసి, "హే!!, ఆర్ యు ఆల్‌రైట్?" అని దగ్గరికి వచ్చి అడిగాడు. "యా.. ఐ యామ్ ఫైన్" అని జరిగింది వాడికి చెబుదామని వాడి...

మధ్యాహ్నపు బోరుటెండ

పదిమంది మధ్యలో ఉన్నాను.. కానీ ఒంటరితనమొక్కటే నా సహచరిలా ఉంది. మధ్యాహ్నపు బోరుటెండ నా మనస్థితిలా ఉంది. దేనినుంచో తప్పించుకొని పారిపోవాలని ఉంది. నేను నా ఇగో తో పోరాడుతున్నాను- 'I am missing you' అన్న నిజాన్ని ఒప్పుకోవటానికి.

dark corner..3

సాయంత్రం ఏడయ్యేసరికి ఆఫీషు నుంచి బయటపడ్డాను. రూము కి వెళ్లాలనిపించలేదు. విజ్జు గాడికి కాల్ చేసాను- రూముకి రమ్మని. ఫష్ట్ఎక్కడన్నా కలిసి తిందాము అన్నాడు. "సరే" అన్నాను. తినడము అయ్యాక "సినిమా" అన్నాడు. షారూఖ్ ఖాన్ కొత్త సినిమా. అందులో హీరోయిన్ చనిపోయాక ఆత్మగా మారి విలన్ మీద పగ తీర్చుకొంటుంది. సినిమా నుంచి తిరిగివస్తూంటే ఈ ఆత్మల టాపిక్ మా మధ్య వచ్చింది. వాడు చదివిన కాష్మొరా నవల లోని కొన్ని సన్నివేశాలు చెబుతున్నాడు. ఆత్మలు మన చుట్టూ ఉంటాయనీ, అప్పుడప్పుడు అవి మనల్ని ఆవహించి వాటి కోరికలు తీర్చుకుంటాయనీ ఏవేవో చెబుతున్నాడు. ఇంతలో రూము వచ్చేసింది. అప్పటికే రాత్రి ఒంటిగంట కావస్తుండటంతో ఇద్దరమూ పడకలు వేసాము. ఒక పదినిమిషాలు మాట్లాడుకొని సైలెంట్ అయిపొయాము. అలామాట్లాడుకుంటున్నప్పుడు నాకేదో పట్టీల చప్పుడు వినిపించినట్టయ్యింది. నేను దానిని పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. మా కింద రూము లో ఫేమిలీస్ ఉంటారు. అందులో లేడీస్ ఎవరన్నా లేచారేమో అనుకున్నా. ఒక పావుగంట నిశ్శబ్దంగా గడిచింది. విజ్జుగాడు పడుకున్నట్లు ఉన్నాడు. నిద్రలోకి జారుకోబోతుండగా మళ్లీ ఘల్లు మంది. ఈసారి కొంచం దగ్గరగా… గతుక్కుమన్నాను. పక...

dark corner...2

హైమా నన్ను వాళ్ల ఇల్లు చూపిస్తూ ఉంది. నేను వాళ్ల ఇల్లు చూడటం కన్న తననే ఎక్కువ చూస్తున్నాను. టైట్ టీషర్ట్ లో సెక్సీగా ఉంది. తన బెడ్‌రూమ్ కి తీసుకువచ్చింది. అంతవరకూ మామూలుగా వున్న హైమ బెడ్‌రూమ్ లోకి వచ్చేసరికి తన బాడీలాంగ్వేజ్ మారిపోయింది. మోహంతో రగులుతున్నట్లుగా నగ్నమైన కోరికలా అనిపించింది నాకు. తను బెడ్ మీద పడుకొని నన్ను రమ్మన్నట్లుగా కైపుగా చూసింది. నా కళ్లను నేనే నమ్మలేకపోయాను. దగ్గరికి వచ్చాను. నాకు పిచ్చి ఎక్కిస్తున్న తన బ్రెస్ట్స్ వైపే చూస్తూ, చేతులు వాటి మీద వేసాను. చేతులు వేసేసరికి అవి చిన్నవైపోయాయి. ఏమిటిది?!! అని చూస్తే అక్కడ హైమ స్థానంలో నా ఫిగరు సుమన ముఖం ఉంది. చాలా భయంకరంగా ఉంది…ముఖమంతా డార్క్ గ్రీన్ కలర్‌లో, కళ్లు రెడ్ గా నన్ను కోపంగా చూస్తున్నాయి. నేను అదిరిపడి దూరం జరిగాను. చూడబోతె, ఆ బెడ్ చుట్టూ మా ఆఫీషు వచ్చేసింది. మా ప్రొగ్రామ్ మనేజర్, ఇంకా కొందరు కొలీగ్స్ నన్ను చూసి నవ్వుకుంటున్నారు. అందరికీ హైమ మీద నాకున్న దురాలోచనలు తెలిసిపోయినట్లుగా ఉంది. “అబ్బా!!.. ఏమిటీ ఘోర అవమానం!!.” అనుకున్నాను. ఈ పరిణామాన్ని అస్సలు తట్టుకోలేకపోతున్నాను. దిగ్గున లేచాను. కల చెదిరింది. " ఏమ...